krzak dzikiej rózy

wszystkie znaki na niebie

z ziemi widoczne tym bardziej

złowieszczo miganiem pluły


w oczy kolce wbijane

ciekawie rozszerzyły źrenice

białka czerwienią malując



gry wstępnej nie pamiętam

odurzony z siłą wodospadu

zawartością krwi w smirnoff vodka



nieuchronność sytuacji sączyła

przez zgrzyt zębów zaproszenie

między uda zaciśnięte

od prastarych korzeni cnoty



rano korona cierniowa na rany

chrystusa krzyż pachniał

trawienną rosą płatków

opadających powiek róży

pąsy zwiastowały poranek



przeżyłem

najpiękniejszy taniec śmierci

czasem warto przespać się w rowie, szczególnie gdy rów różami porośnięty

autor

z nick-ąd

Dodano: 2008-02-25 17:06:08

Ten wiersz przeczytano 1101 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie