Krzyk pawia...

ten wiersz wstawiłem w czasie gdy bej się zakleił, myślę, że wart jest szerszego audytorium...

Ławka w parku, szelest liści pod stopami,
Krzyki pawia, ostrzeżenie, ale przed czym?
Cienki płaszczyk, pantofelki na obcasie,
I te łzy, co się zlewały z drobnym deszczem

Stróżki wody lekko gładzą po policzkach,
Stary kasztan liści zrzucił już połowę,
Kapią z niego coraz większe krople deszczu,
Na tę postać i na pochyloną głowę.

Zmrok opada razem z deszczem coraz niżej,
Postać tuli się do wyobraźni ciepłych kafli,
Coraz mniej jest dostrzegalna na tej ławce,
By po chwili całkiem zniknąć w mokrej tafli.


12 luty 2007

autor

jozen

Napisany: 2007-02-12 Dodano: 2007-02-21 06:37:00

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie