Meloman...

W fotelu wytartym od przesiadywania,
Siedzi skupiony, z wzrokiem nieobecnym,
Od ścian się odbija muzyka, z tęsknotą,
To „Aria z kwiatem”, Bizet ją wymyślił.

Każdy dźwięk czysty jak to, co on czuje,
Chłonie je więc duszą, oczami się śmieje,
Czasem tylko cień się jawi na czole słuchacza,
Smutek lekko ściąga wargi, oko wilgotnieje.

Na kolanach bukiet róż w kolorze karminu,
Dłoń jej w swojej trzymał i Bogu dziękował,
Dźwięki arii ich zbliżały, serca w jednym rytmie,
Dziś zostało mu wspomnienie, ale nie żałował.

Wiosen wiele przeminęło, zim oraz jesieni,
Płyta czystość swą straciła od ciągłego grania,
A on siedzi zasłuchany, w pamięci ją widzi,
I tak będzie ją wspominał aż do końca trwania.

15 lutego 2007

autor

jozen

Napisany: 2007-02-15 Dodano: 2007-02-20 09:07:10

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie