Krzyk porzuconej miłości...

Upadłam potracona przez złe słowo
i teraz z kamieniem chodnikowym
na lewej aorcie serca
podążam ciasnym korytarzem marzeń.
Żółć zalewa me oczy,
a wskazówki na źrenicach odliczają czas
wybuchu bomby atomowej.
Kamieniami nerkowymi strzelam w gołębie
z nadzieją,
że naskarżą na mnie Bogu,
a one tylko ignorancko gruchają
i gubią pióra... żywe poduszki...
Wszystko straciło sens,
nawet ślady pocałunków na moich pieprzykach
już tak nie błyszczą...
drucianą szczotką myję skórę,
by pozbyć się twego zapachu,
a ty mi mówisz, że to bez sensu...

że bez ciebie umieram.

autor

Amatorka

Dodano: 2006-11-05 12:19:24

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie