Książę (O sobie samym)

To nie autoportret, raczej możliwości tego, kim mogę być.

Książę szyderstw i ironii,
niedomówień, kłamstw i słów,
narodzenia i agonii,
skłonić głowę musi znów.

Książę sławy, tłumu, braw,
setki żartów, uwielbienia,
kilku nie zamkniętych spraw,
obietnic nie do spełnienia.

Książę marzeń i nadziei,
snów łagodnych i koszmarnych
pomysłów, planów, idei,
jasnych myśli, myśli czarnych.

Książę pokory i skruchy,
złości, gniewu, zemsty, wojny,
gestem przywołuje duchy,
cichy i jak śmierć spokojny.

Książę grozy, bólu, męki,
delikatny, ciepły, miły,
który budzi wszystkie lęki,
poraniony i bez siły.

Książę krzyku i wołania,
szeptu i władania losem,
prawą ręką się zasłania,
chroniąc swoją twarz przed ciosem.

autor

Pół-Czarny Książę

Napisany: 2006-11-11 Dodano: 2007-04-05 23:29:15

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie