Księga życia
Nim mojej księgi zamkną się stronice,
myśli spisuję w swoich skromnych
strofach,
kiedyś oszustwa uczyło mnie życie,
dziś uczy kochać.
Nauczycielem wielkim jest natura,
wystarczy patrzeć, słuchać i docenić,
raju dla siebie już nie szukam w
chmurach,
a tu na ziemi.
Miłość jest sensem, bez niej życie
puste,
bogactw mi tego świata nie potrzeba,
uczę się cieszyć swym odbiciem w lustrze
i kromką chleba.
I kochać, kochać, by się czuć
spełnionym,
nie ból, a szczęście jest duchową siłą,
a kiedy przyjdzie zamknąć życia strony,
nie zwątpić w miłość.
autor
karat
Dodano: 2013-04-02 10:44:11
Ten wiersz przeczytano 1476 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
dobry przekaz,ukłony
tak nigdy nie zwatpić :)pozdrawiam:)
Piękna filozofia kunsztownie opisana. Pozdrawiam.
samą prawdę zawarłeś w swoim pięknym wierszu
pozdrawiam serdecznie;-)
Piękne podkreślone wartości życia!
Pozdrawiam serdecznie!
i znów bardzo mądrze i bardzo ładnie :-)
Witam. TAK, ŻYĆ, KOCHAĆ. NIE WAŻNY MAJĄTEK, TYLKO
MIŁOŚĆ. PIĘKNIE POZDRAWIAM
Piękny, wartościowy, refleksyjny wiersz, w którym
spuentowałeś każdą strofę. Ciekawy układ rymów,dzięki
którym płynnie się czyta, ogólnie wielki plus !
Pozdrawiam
Brawo! Karat. Wspaniały wiersz.Pozdrawiam
Autentycznie prawdziwy i piękny.
Podobnie postrzegam życie. Miłego dnia:)
Miło było przeczytać. Pozdrawiam.
Podoba mi się.