Księżniczka i Paź - część III

...Obowiązki swoje Paź nadal wykonywał
i przy jej łożu coraz częściej przebywał.
A Księżniczka mocniejszą więź czuła do niego,
więc i zapraszała do pokoju swego.
Kiedy słońce zbudziło ich pewnego ranka,
rzekła mu: "Życie z Tobą, to czysta sielanka!
Lecz, gdy się pobieżemy, co rodzina powie?
Cóż ona na to, gdy się tylko dowie?
Że Ja - Księżniczka, za Pazia wychodzę?
I przy jego boku życie sobie słodzę?
Kiepsko to widzę w swojej świadomości,
mimo, iż serce pełne mam Miłości...."

Paź ręce załamał i ciężko oddycha;
płaczliwym tonem, to jęczy; to wzdycha.
Niw wie, co zrobić, co zatem powiedzieć;
"Czy rodzina jest przeciw?", chce natychmiast wiedzieć!!!

"Każ zaprzęgać konie moja Księżniczko Kochana,
powiadomimy o naszych planach twych rodziców z rana.
Pozycja społeczna - przecie - nie najważniejsza,
kiedy nasza Miłość jest coraz piękniejsza.
A serce też nie sługa - rozsądku nie słucha;
wymuszone uczucie, toć wypala ducha.
Na kolanach skomleć będę o Twą rękę
i wiedz, że odmowa skazuje mnie na mękę.
Jedźmy! Konie już czekają z karetą przed domem;
Niech to się już skończy - "CZY TAK???" -niech się dowiem.........."

......c.d., nastąpi......................

autor

Łasiczka

Napisany: 2005-01-24 Dodano: 2005-01-26 00:06:08

Ten wiersz przeczytano 946 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie