Księżniczka szklannej sali

W pięknej sukni
W koronie
W sali pełnej luster
Wśród odłamków szkła
Klęczę
Skulona
Płaczę...

Tysiace luster
A w każdym twarze
Tysiące twarzy
A każda twoja
Tysiące ran
A każda boli inaczej

W sukni żalu
W koronie z cierni
Jak szalona
Tłukę lustra
Jedno po drugim

Trzask rozbitego szkła
Twój głos
Odłamki w mym ciele
Twoje słowa

Tysiące odbić
Tysiące cieni
Tysiące wspomnień
A kazde tak obce

Szaleństwo
Obłęd
strach oczu
Poranione ręce
Poszarpana sukienka

Płacz
Tonę w morzu łez
Kawałki luster z twą twarzą

Coraz wiecej odłamków
Coraz więcej twarzy
Coraz więcej ciebie

Czarna rozpacz
Bezsilnej królewny

Chory umysł
Chora dusza
Chore myśli
Chory spektakl cierpienia...

W poszarpanej sukni
W koronie z cierni
W sali pełnej tłuczonego szkła
Klęczę
Skulona
Płaczę


Jestem księżniczką
Szklannej sali

Bólu...

autor

rebeka

Napisany: 2006-10-24 Dodano: 2006-11-24 21:47:19

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie