KSIĘŻYC

kiedyś cię sfotografuję
podglądnę twoje białe udo
bezwstydniku
albo bezwstydnico, zajrzę pod sukienkę
bo nie wiem już kim
jestem ?
jesteś ?


pociąga mnie twoja alabastrowa skóra
otwarta tajemnica


wyciągnięta dłoń
już niedługo


chwycę ją
twoje palce
w niezręczne garście
moje przepuszczalne dla życia dłonie


nie boję się sierpu twojego uśmiechu
sierpów paznokci


i chmur rozwieszonych na nich
jak świadectwo niespieralności brudu


nie boję się twojej
ha ! diaboliczności


będę cię mieć w obiektywie
w jakimś ujęciu
tak nieprzyzwoitym, że nie ma
sensu o tym pisać

tylko się zachłysnąć.



pachniesz mlekiem
pachniesz
całym niebem
które rozpuściło się w atramencie
twojej krwi


sfotografuję cię nago
już cię fotografuję
powtórz: ma – rme – la – da !

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2009-12-26 02:08:17

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie