księżycowa noc

znów kolejna noc bezsenna
następna długa noc wspomnień
wciąż brak snu, brak tchu
myśli znów budują w głowie mur
gdzieś za oknami księżyc znów świeci
gdzieś gwiazda jasna drogę wskazuje
ja siedzę, wstaję, czekam
sam siebie oszukuję
kolejna noc, a czasu coraz mniej
przez oczy moje widzę własną śmierć
mrok nieba nie taki straszny,
gdy zrozumiesz jego sens
brama nieba nie tak daleko
gdy pojmiesz gdzie ona jest
a czas znów przebiega przez kolejny
rok
znów minie dni kilka, znów kolejny
krok
a gdyby nie było czasu, nie byłoby i mnie
czas to życie, życie to duszy jest
krzyk
jedni się boją zrozumieć
inni już nie mogą
każdy człowiek idzie swoją własną drogą
jedni krzyczą na drugich, inni
modlą się ,-
a ja milczę
utworzony przez łzę
i gdy ma dusza krzyk zakończy kiedyś
jak łza jedyna po policzkach
spłynę
i nikt nie zapyta,-
nikt mnie nie rozpozna
nie da się rozpoznać
jednej małej łzy
być może ta łza
spływa teraz po policzkach twych
bo ciało nieważne, najważniejsza dusza
gdyby nie ta dusza, ciało się nie
rusza
gdyby nie ruch – czymże byłoby ciało ?
kupą śmieci, niczym więcej
a jednak mówisz, że kochasz
a ja pytam tylko czymże jest miłość
a jednak twierdzisz, że żyjesz
a ja pytam tylko czym jest życie
czy zawsze jawnie lub ukrycie
patrzysz przez swoje oczy
na życie
czy musi spływać po policzkach łza
byś się opamiętał, byś odnalazł
skarb
skarb swej własnej duszy
własnego sumienia
skarb serca swojego, swojego istnienia
i nie pozwól żeby skarb ten zanikł w tobie
i nie pozwól zniszczyć nigdy siebie w sobie
bo jeśli to zrobisz, to będziesz jak ja
jak ta mała niepotrzebna łza ...

autor

daub

Napisany: 2002-01-30 Dodano: 2006-09-02 17:29:11

Ten wiersz przeczytano 1091 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie