Kształcenie
z trzaskiem zamknęły się drzwi
wyobraźnia wyrzuciła rozsądek
zahaczając o resztkę godności
telefon milczał szyfrując
tchórzliwe niedomówienia
dorosłości poświadczonej cyframi
spopielone obietnice rozsypały
się włosami na wietrze komponując
przedziwnie bliski obraz przeszłości
wspomnienia wrosły w ziemię
zszarzały deszczem przybite
nie budząc żadnych emocji
kolejny dzień odznaczony krzyżykiem
rozszerza horyzonty
piśmiennym czyniąc serce
edukacja trwa...
Komentarze (2)
Takie właśnie jest życie-jak szkoła, ciągle się uczymy
czegoś. Ale nawet jeśli krzywdzi nas los, to jest to
dla naszego dobra, by unikać błędów w przyszłości.
Bardzo dobry wiersz
Całe nasze życie, to nieustanna edukacja. Wiersz
przeczytałam z dużym zainteresowaniem, refleksje
wywołuje.