kształt pragnień. Ty.

z absolutnej ciemności
z krainy bezkształtu
pustej jak dotąd
wyłonił się kontur
blady i nikły
zbyt delikatny
by go pochwycić
zbyt piękny
by dziełem mógł by być człowieka
tak bliski
a odległy
tak radujący
choć budzi we mnie niepewność
niszczy fundamenty
a jednocześnie wznosi wielką budowle
skromny
a godzien podziwu
przysiądę w bezruchu
i oczy nacieszę
tym kształtem
zrodzonym z moich pragnień...

autor

maryjan1977

Dodano: 2006-10-09 10:40:06

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie