Kto wie?
Kto wie?
Kto patrzył w oczy chorego dziecka,
Ten wie, jak nadziei pęka wątła nić.
Kto zna ryk lecących bomb i świst kul,
Wie, jak cisza błogo brzmi.
Kto wie, co znaczy patrzeć śmierci w twarz,
Ten wie, jak ulotny jest na ziemi czas.
Kto zna ten ból, co powala z nóg,
Ten wie, jak trudno jest wtedy żyć.
Kogo mrok bierze w swą moc,
Ten wie, co to jest żal i strach.
Kto zna, strach co zaciska na gardle pięść,
Ten wie, jak cenny jest powietrza łyk.
Kto zna bezsilność, gdy rujnują twój dom,
Ten wie, jak okrutny jest świat.
Kto wie, jak podły bywa brat,
Ten wie, ile kto jest wart.
Kto stanął na krańcu swych dróg,
Ten wie, ile stracił stojąc na jednej
nodze.
Kto zbyt długo zastanawiał się,
Nim zrobił krok, wie, że swoją szansę
zmarnował.
Kogo oślepił mamony złoty blask,
Ten przeżyje szok, bo trumna kieszeni nie
ma.
Kto wie, że zmienić może swoje życie,
Ten wie, że zmieniać można świat .
E Lena
E Lena
Komentarze (7)
Kiedy żyje się z dala od trosk, trzeba umieć dostrzec
los innych :)
Pozdrawiam
Niektórzy znają i wiedzą, jak to jest, a inni nawet
nie mają o tym najmniejszego pojęcia.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam serdecznie
Żeby dobrze zrozumieć innego człowieka, to trzeba
przeżyć, to co on. Pozdrawiam serdecznie, spokojnej
nocki:)
Tyloma nieszczęściami można obdzielić całe
społeczeństwo (czasem jednym czynem- np. wojną)
Przeczytałam i pomyślałam sobie, że lepiej nie mieć
większości z opisanych doświadczeń. Miłego wieczoru E
Leno:)
Ciekawie ujęta refleksja nad życiem oraz jego
trudnościami. Treść wyraźnie podkreśla, że
doświadczenie i zrozumienie pewnych sytuacji nadaje
głębszy sens. Metafory, takie jak "nadziei pękanie"
czy "cisza błogo brzmi", doskonale oddają emocje
związane z cierpieniem i traumą. Wiersz sugeruje, że
poznawanie trudności życiowych i przemiany wewnętrzne
mogą prowadzić do pozytywnych zmian. Ogólnie rzecz
biorąc, wiersz ukazując złożoność ludzkiego losu i
przez nadpodaż pytań wskazuje na możliwość przemiany
przez zrozumienie i działanie. Było na co odpowiadać.
(+)