Ktoś wszeptał mnie ...
ktoś wszeptał mnie w wiatr
między jego słowa
w gałęzie drzew wplątał
zuchwale
i uczynił szelestem liści
który swą łagodnością
roztrąca ciszę trwania
ktoś wszeptał mnie w czas
w jego upływanie
w historię przemijania uwikłał
przypadkiem
i uczynił atomem powietrza
który nabrany do płuc
daje życie
ktoś wszeptał mnie w wyobraźnię
między jej obrazy
w mozaice myśli zamknął
łaskawie
i uczynił poetą dusz
który używając wymyślnych słów
ubiera w nie rzeczywistość
ktoś wszeptał mnie w wiarę
w jej siłę i magię
nadzieją serce napełnił
szczodrze
i uczynił uśmiechem na twarzy
którym jak słońcem
codziennie wschodzę
Robert Kruk, 07.11.2007r.
autor
Robert Kruk
Dodano: 2007-11-07 13:44:11
Ten wiersz przeczytano 1806 razy
Oddanych głosów: 55
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Słowa Twe są melodią dla mych uszu, tak piękny płynny
wiersz, aż miło się czyta :) super
przenośnia w przenośni tak zbudowany wiersza, gra
słów,ale sensu go nie pozbawiła , myslę że to twój los
jest tym kimś z twojego wiersza , madry wiersz.
Ktoś wyszeptał Cię między chwilą dokonaną-a nie
dokonaną-i to włąśnie czyni wiersz niepowtarzalnym i
pięknym...
Ja wszeptalam sie w ten wiersz i tak trwam - nie chce
mi się wcale z niego wychodzić. Tak mi w nim dobrze.
Melodyjnie, bezpiecznie, tajemniczo...
niezwykle delikatny a jednoczesnie głeboki wiersz o
istnieniu...przemijaniu ..gratuluje
Szept w Twoim wierszu echem sie niesie
ku gwiazdom..jesli Ksiezyc uslyszy , pelnia
sie do Ciebie usmiechnie.
wspaniale piszesz w twoich wierszach jest to coś co
przyciąga taki magnetyzm, że nie można się oderwać:)
Ciekawe przenośnie w wierszu wyodrebnić
można.Niepowtarzalne ujęcie tematu.Całość bardzo
starannie dopracowana.
Czy ten ktos takze stworzyl Wrzechswiat? Mam wrazenie
ze ubrales dobrego Pana Boga w piekne szepty...
Przepiekne.
Niezwykły szept w Twoim wierszu. Może to wiatr, może
czas, a może tylko wyobraźnia tak szepcze?
Niezwykłe, magiczne. jestem pod wrażeniem brak mi
słów...
Po prostu zapiera dech w piersiach. Spójna całość,
ciekawa, doskonałe przenośnie no i to wszeptanie w
wiatr, czas, wyobraźnie i w wiarę.
Nic tylko polecić do tomiku. I tak zrobić trzeba.
Gratuluję:)
Zeby pisac, nie wystarczy kartke rozlozyc i do reki
dlugopis przykleic, trzeba miec dusze wspomnieniami
utkana i umysl lekki niczym pioro, trzeba miec serce
od ran zabliznione i od wszelakich radosci zarazem. I
talent tez trzeba miec, by tak pisac. Masz go. Caluje!