"KTÓŻ TO WIE"
Akrostych
Ongiś nie istniały odbicia
któż to wie?! - brak metalu i rzeczułek
o kropelki w jaskiniach
istnienia walczyły - po próżnicy nie
szukały
pradawnego ducha w lustrach nie widziały
ryku duszy - epoki kamienia łupanego
ale ssały stalaktyty nawadniające ego
wilgotny chłód i przyczajone pająki
dudnienie kroków i cienie tańczące na
ścianach
a dzisiaj? -- dusza klęczy w niebogłosy.
Stary wiersz z szuflady-:)
autor
Piorónek zbójnicki
Dodano: 2018-07-06 01:07:28
Ten wiersz przeczytano 1114 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Inne czasy, inni ludzie, inna prawda!
Miłego dnia Piorónku.
fajny wiersz :)
Oryginalny wiersz. Dusza klęczy w niebogłosy...
Świetne. :)
Pozdrawiam serdecznie.
tak, dawniej nie zwracano tak uwagi na wygląd, dziś
wygląd jest najważniejszy
Dobry wiersz pozdrawiam