któż zrozumie serce
wspomnienia wracające
jak bumerang - czas zapisany
niezmiernie w sercu czuwa
zwalcza niepamięć
a samotność wierna
w piersi bije jak dzwon
i tylko echo odpowiada
idziesz pod prąd
i któż zrozumie serce
które rozumu nie słucha
a iść trzeba do przodu
czy to deszcz czy susza
na spotkanie marzeń
w nadziei - byle do wiosny
bo przesilenie minie
i zabłyśnie promień miłości
Bo któż to wiedzieć może co czeka tuż za progiem.... Pozdrawiam serdecznie moich czytelników i dziękuję za poświęcony czas.
autor
ESTERA60
Dodano: 2008-03-14 14:39:15
Ten wiersz przeczytano 409 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
I dobrze, że nie wiemy, co zdarzyć się może...
możemy marzyć, tęsknić i mieć nadzieję... wiersz
właśnie nadzieją pisany... ładny, czyta się ze
zrozumieniem... gratuluję.
piszesz o samotniości i przesileniu wiosennym, aby do
wiosny! z wierszami łatwiej... dotrzemy do niej
zajmując myśli układaniem coraz to nowszych
kupletów...pożytecznie. - i twój czas wcale nie
zmarnowany - spędzasz go twórczo ! pozdrawiam.
Czas zapisany w sercu pozostanie na zawsze...nawet
gdybyśmy nie chcieli...dla tego tak ciężko nie raz
serce zrozumieć.
"a iść trzeba do przodu" brzmi jak niewolnictwo.
czasem serce nie sługa