KU CZCI TEMU CO TWORZY

Moje dłonie zanużone w wodzie...
Moje dłonie na kubku z kawą...
Moje dłonie zamknięte jak pączki róż...
Moje dłonie ku Tobie...
Moje dłonie na skórze gładkiej niczym jedwab.
Moje palce...liczone jeden po drugim...
Moje palce tańczące, moje palce w bezruchu...
Moje palce...
I kto kazał wziąć te pióro do dłoni...?
I kto chciał by serce pisało?
I kto nakazał myśleć?
Moja postać w ciemności...
Moja postać w zarysie...
Moja postać tuż przed Twoją...
Moja dusza w modlitwie o raj...
Moja dusza w ucieczce po śmierci...
Moja dusza ze mną...
I kto nakazał ją posiadać?
I kto kazał ją cenić?
I kto chciał bym w nia wierzyła?
Moje usta wykrzywione w grymasie zniewolenia...
Moje usta złożone do pocałunku...
Moje usta po to by nie mówic...
Moje dłonie by móc...
Moje palce by pisać...
Moja postać by istnieć...
Moja dusza by czuć...
Moje usta są niepotrzebne...

autor

Anu

Dodano: 2004-10-07 16:47:32

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie