Ku pamięci jej...

wiersz dedykuję tym, którzy na to zasłuzyli...

Umarłaś córko moja śliczna,
a uśmiech Twój w mych myślach stoi..
Zamknięta Twoja twarz gromniczna,
i mózg Twój kruchy w rękach moich.
Dni Nasze wspólne córko moja,
co z czasem nigdy nie przeminą,
rozerwał ciało Twoje dziecko,
ręczny granat pod San Marino.
Te Twoje cechy, dobre, ludzkie,
zamknięto w szklanych trumn wąwozie,
Już nie ma szans na lepsze jutro,
w szpitalnym tu stojącym wozie.
I chciałaś dziecko życie zwykłe,
i to dla innych chciałaś samo,
a teraz trzymam dziecko Ciebie
a raczej Twoją dłoń urwaną.
I myśl przebiega jedna, krótka
i ja z tą myślą czuję ból że,
jesteś dziecino jeszcze ciepła...
...więc chyba sobię ulżę

autor

Rysion

Napisany: 1998-07-06 Dodano: 2005-04-10 20:41:45

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie