Kuriozum
cudowna osobowość
olśniewająca powierzchowność
bogate wnętrze
czyste serce
stoisz obok w cieniu
czujesz wewnętrzny mrok
ona rozjaśnia każde miejsce
jak latarnia
uszczęśliwia jak długo oczekiwany
nadjeżdżający pociąg
budzi jak wschodzące słońce
wkracza w twój mrok
czyni ze ciemność cofa się
niczym rolowany zwój
otwierasz wtedy drzwi do serca
zapalasz światło
bez żadnej zasłony
żadnych miraży
i błyszczysz jak jutrzenki blask
zarażony jej miłością
Komentarze (33)
Miłość oświetla wszystko wokół. Pięknie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Mam wrażenie jakbym już czytała ten wiersz...ale
wierszy o miłości jest tak dużo, że mogę się mylić...
Pięknie ujęłaś w wierszu fenomen miłości :)
Pozdrawiam cieplutko Najkuś :)
Miłość jest jak najjaśniejsza latarnia.