Kwiat
Zerwany kwiat więdnie we dłoni
żegnając się z pięknem, co w nim
zawarte,
Ciepłem kolorów, płatków jej woni,
teraz ściśnięte przez dłoń i wytarte.
Nie zrywaj więc kwiatów ot tak dla
zabawy
By rzucić za chwilę na ziemię więdnące,
Pokryje je w smutku szum cichej trawy
Zostawi w bólu, jak serce krwawiące.
Tak też z miłością, co jest zerwana,
gdy serce wciąż bije nie wiedzieć dla
kogo
Wciąż krwawić będzie rozległa rana
Co nie obchodzi naprawdę nikogo.
autor
czarny63
Dodano: 2009-01-24 10:14:36
Ten wiersz przeczytano 715 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Piekne porownanie kwiatu do milosci. Zerwany kwiat,
zdeptana milosc w koncu umiera. Wzruszyl mnie Twoj
wiersz.
Ciekawy wiersz i ładne porównanie. Pozdrawiam
Ładne porównanie miłości do kwiatu. Forma też mi się
podoba za wyjątkiem pierwszego wersu "we dłoni".
Proponowałabym zamienić na "w dłoni" a w zamian
dorzucić coś dla zachowania rytmu, np. 'więdnie w mej
dłoni", "więdnie już/dziś w dłoni" lub inne. Autor
rządzi:) Ładny choć smutny wiersz. Pozdrawiam:)