Kwiat jeden z wielu

Nie ten szczęśliwy, co wszystkie kwiaty zrywa, lecz ten kto zerwie jeden i SZCZĘŚCIEM Go nazywa...

W niewielkim pokoju na Krupniczej
Widziałam kwiat
Nie był ładny, był na to zbyt piękny
Nie był czuły, był na to zbyt tkliwy

Nie był pachnący, był na zbyt odurzający
Nie był cudowny, był na zbyt boski

Wśród bzu i białych tulipanów
Królował tylko On
Tęcza była dla niego aureolą
Krople rosy były obfitym deszczem
Popijał ambrozję z kielicha bogów
Promieniał zanim przyszedł Prometeusz

Tak mały i skromny
Zamieszkał wśród Nas
Módlmy się o wieczność jego istnienia…

autor

HeavenLoverGirl

Napisany: 2007-04-29 Dodano: 2007-04-29 19:22:22

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie