Kwiat lilii we krwi

W śnie lunatykuję
Wciąż życia nie pojmuję
Przez księżycowy park stąpam
Za siebie nie spoglądam
Przez ścianę z łez
Widać mój kres
Doczesna zasada mego istnienia
Kolejny raz się zmienia
Jak kwiat lilii we krwi skąpany?
Wciąż w białą suknię odziany
O szczęście błagam
Prawdziwego życia się domagam
Lecz dalej tonę w czerwonej otchłani
Następne ostrze mnie rani
Kolejna łza policzki me moczy
Bo przeznaczenie ku mnie kroczy
Jednak na swe ramiona wezmę ten krzyż
I dzielnie będę piąć się wzwyż
W końcu krew skrzepnie w moich żyłach
a moje szczątki zaginą w rozpaczy pyłach....

autor

mloda-Anna

Napisany: 2006-05-06 Dodano: 2006-05-07 12:37:09

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie