Kwiaty na Miodowej

Dla moich wnuków

Od Pszczelińskiej w bok - Miodowa.
Czy ktoś pszczoły tutaj chowa?...
Ludzie domy zbudowali,
by od miasta być najdalej.

Tam, gdzie numer dziewiętnasty
jest nasz ogród ogromniasty.
W nim od wiosny do jesieni
nie brak kwiatów ni zieleni.

Jeszcze zima, nie ma wiosny –
zakwitają już pierwiosnki.
A przy ziemi są prymulki -
jakie skromne te biedulki.

Później w marcu, jak obrusy,
pełno-barwne są krokusy.
Za nimi magnolie spieszą...
Wszędzie szaro – oko cieszą.

Zaraz potem tulipany...
Kiedy taki jest skąpany
w pełnym słońcu na rabacie –
jego urok czeka na cię.

A dla Zofii – bez rozkwita...
Chyba dla niej też wykwita
konwalijka spod paproci –
dobra, żeby wręczyć cioci.

Kwitną dzwonki i zawilce...
I sasanki w jednej chwilce.
Dołączają wnet jaśminy –
dobry bukiet w imieniny.

Maj i czerwiec – koniec wiosny...
Jakiż jest to czas radosny!
Rozłożyste, jak matrony,
cudowne ... rododendrony.

Piękna pokaz to prawdziwy,
każdy wielce urodziwy.
Azalie im do-rów-nu-ją!
Pachną – to ich pszczoły czują.

Imieniny wnet już Jana...
Róże kwitną nam od rana,
przez dzień cały do wieczora –
bo to ich najlepsza pora.

Są hortensje i irysy,
kwitną lilie, klematisy,
jeszcze wrzośce, zimowity...
Później ogród w śnieg spowity...

autor

Luna Gaj

Napisany: 2007-10-21 Dodano: 2009-06-10 17:46:34

Ten wiersz przeczytano 930 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie