Kwiaty poezji
Nie potrafię wyrazić słowami
Niewyrażalnych potoków myśli,
Wnętrze utkane jest pąkami
Kwitnącymi jak drzewo wiśni.
Korzenie poezji soki spijają
Spod płaszcza soczystej zieleni,
W najczystszą istotę uderzają
Dopóki naczynie się nie napełni.
Gałęzie owocami się oszkliły,
Ugięły pod słodkim ciężarem .
Myślowe liście zaszeleściły
Stając się nagością i darem.
16.04.2009
autor
histeryk
Dodano: 2009-04-17 00:15:00
Ten wiersz przeczytano 1044 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Inwersje psują, patos
Piekne kwiaty poezji
Podoba mi się. Tak ładnie składnie, aż zaskakująco
gładko napisane.
Korzenie poezji soki spijają
Spod płaszcza soczystej zieleni,
W najczystszą istotę uderzają
Dopóki naczynie się nie napełni.
pięknie napisane:))
Aż zapachniało tymi kwiatami. Ciekawie ujmujesz
poezję.
kwiaty poezji pięknie są tu opisane-najlepiej nic nie
mówić tylko w milczeniu podziwiać.Pozdrawiam