W skorupie

odbija się lustrem i tygiel rzyga
z brzegów, wychodzi ciemność i krok
stawia, zlatuje schodem krwi błękitnej
dziedzic, złapcie póki w ramach ludzkich

siła, a zrodzona z matki
i oczy też żywe, trochę wiekiem biegnie,
śladem ktoś wilgoci, oblepiony
a w deszczu nieprzebrana nagość, bo

radary pulsują, przekornie z tętnicą
jak para kochanków na przegubach rzemiennych,
spleciona skroń i powrozy zważone,
dokładnie teraz policz, dam schwytać

kilogram, bo powietrze jeszcze cięższe
i dołożą, aż szala brew podniesie, szelmowsko
mówiąc pass, pod brwi przyjazną strzechą,
władca z berłem jak posąg, spiż gorejący

rozkaz, kilka marnych liter

"..circle of fear.."

autor

K4K_AFK

Napisany: 2008-09-26 Dodano: 2008-09-30 11:31:15

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie