Łąka
Śmiałość dłoni sprawi, że jak wietrzyk
letni,
może niezbyt mocny, lecz całkiem
zuchwały,
to, że poznasz chętnie pośród włosów
gęstwin,
jego miły powiew. Wtedy pójdziesz za
nim.
Sponad pól i lasów, i znad łąk przyleci,
pośród ziół zapachu, który sprawić może
przymrużenie oczu. Odurzy cię zefir.
Razem z wiatrem pomkniesz, aby zwiewnie
dobiec
na łąkę zieloną, nad szemrzącą rzekę,
która latem studzi upał w chłodnej toni.
Gdy poczujesz rozkosz, z każdym woni
wdechem,
oddasz się wiatrowi, przestaniesz się
bronić.
Zanim się spostrzeżesz jawę ze snem
zmiesza,
i chociażbyś nawet wiedzieć bardzo
chciała
czy to było prawdą, czy też snem na
rzęsach,
tylko wiatr i dłonie mogą sczytać z
ciała.
Komentarze (63)
Witaj. Zakochałam się w tym wietrze i jakie piękne
pachnące łąki miłości. Wspanialy klimat stworzyłeś.
Moc serdeczności.
pięknie delikatnie i klimacik wspomnień
niezapomnianych:-)
pozdrawiam
tak, przyjemnie tu - uczucia z rozkoszą wspomnień
wiosennych - bardzo na tak.
Jestem pod wrażeniem. Bardzo ciekawy i dobry wiersz,
przeczytałem z wielką przyjemnością. + i Dobrej nocy.
takie łąki
lubią nie tylko biedronki...
+ Pozdrawiam serdecznie
Darku, Dziadek, Norbert, Atena 21, ZOLEANDER,
dzięki za poczytanie z komentarzami.
Udanego wieczoru :)
Przyjemnie się czyta... moc pozdrowień
Jak delikatnie:)***
Bardzo, bardzo piękny wiersz. Chyba jeden z
najlepszych, które ostatnio czytałem. Takie chce się
po prostu czytać. Poezja na sto dwa.
Pozdrawiam. Miłego dnia ;)))
Aż czuje się ten letni wietrzyk. Pozdrawiam
Dzięki kolejnym miłym Gościom za odwiedziny. Krzychu a
Tobie dodatkowo za czujność i uwagę :)
Pozdrawiam :)
Witaj Mariuszu:)
Normalnie bajecznie romantycznie:)
acz myślę,że chyba "chociażbyś" jednak:)
Pozdrawiam:)
Klimatycznie i lirycznie:)
Ładnie przyrodniczo, z wiatrem i łąko w tle, fajny,
sielski obrazek.
Pozdrawiam serdecznie Mariuszu:)
Trzy w jednym, romatycznie, slicznie i lirycznie;)