Laleczka plagiatu miłości.

((Miłość się powtarza.jak plagiat w kserokopiach znaczeń))

Chciałam wyjawić Ci
setki tkliwych niewiadomych.
Rozmazanych między wierszami
w gruboskórnej Czasoprzestrzeni.
Gęsta mgła pokryła me suche,
od braku Ciebie wyblakłej czerwieni usta.
Zabrakło mi namacalnie brzęczących słów i
istniejących w słowniku wzruszających namiętności.
(Przecież)
Roztrwaniałam je kilogramami rzucając się na wiatr,
bezmyślnie nie patrząc na majaczący czas.
Poczułam skraplający się deszcz we włosach gwiazd..
Kropelka po kropelce ,milimetr po milimetrze
ulatniam się wraz z wydychanym sercem.
Dlaczego wciąż
( bez śladowych powodów)
Unikam Cię jak cierpienia,
jak cienia pokrywającego blask słonecznych dób,
jak deptania po palcach u stóp podczas tańca,
jak papierowych skrzydeł przy pierwszej próbie latania,
jak naiwności przepełnionej rządzą niemocy i bezradności.
Przypuszczalnie potrafię tylko tu sterczeć jak pozbawiona
uwidocznionej duszy porcelanowa, filigranowa laleczka
wyczekująca końca świata w banalnej formie sześciokąta,
trwale wpatrująca się w nieosiągalny widnokrąg twych
oddalających się zbyt fanatycznie oczu.
A jeśli bez Ciebie przestanę dostrzegać
błysk myśli przenoszonych w hermetycznie
zakneblowanych
ulotnych ,papierowych torbach ubarwionych fantazji?
A gdybyś nie okazał się tak bolesny w samym istnieniu.
(Tik tak)
Być może z przekonaniem zamkniętym na metalową kłódkę
próbowałabym bezsilnie przestać Cię kochać.
(Miłość się powtarza.)

autor

panihisteryczka

Napisany: 2010-02-16 Dodano: 2010-02-16 11:55:03

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie