Lament

dla moich przyjaciół

Stoję. Chłód pod stopami.

I ten widok.

Wzgórze, ale co... dlaczego

Ludzi pełno.

Odgłos bólu unosi się przeraźliwie.

Ciemność.



Krzyż. Człowiek.

Samotny tak.

I ja jako kat.



Kolejny gwóźdź kolejny krzyk

Kolejna kropla krwi

Kolejna łza na twarzy jest

I ból.



Dlaczego pytam wciąż

Nie umiem przetrwać dnia

A nawet w nocy w cichości snów

Wbijam gwóźdź.



Kończy się noc.

Kończy się sen.

Krzyż stanął.

Pod nim krew.



Spotkałem znów anioła tam

Ogarnął skrzydłami mnie

W uścisku tym powiedział mi

Nie lękaj się



On żyje znów

I cały czas opieką darzy cię

Przebaczył ci że gwoździe te

Wbijałeś Mu



...........



Przemek A.D 2006

autor

Habemus

Napisany: 2006-03-18 Dodano: 2006-04-06 23:28:45

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie