LAMENT LEKARZA PROWADZĄCEGO

Przesadziłeś człowieku Jak Bóg mi miły przesadziłeś
Wziąłeś sobie W osobie jednej zamknąłeś dla siebie połowę świata
Wziąłeś sobie a Cię teraz słusznie połowa świata wzięła za niewolnika
Przesadziłeś człowieku Jak Bóg mi miły przesadziłeś

Przesadziłeś człowieku Jak Bóg mi miły przesadziłeś
Całe życie swoje obróciłeś w gruzy
z flagą zatkniętą na szczątkach tego co nazywało się Twoją komnatą
Więc przesadziłeś człowieku Jak Bóg mi miły przesadziłeś

Nikt Cię nie zmuszał abyś ją pod niebiosa wyniósł
aby Cię mogła porazić w sobie znanym celu
Nikt Cię nie zmuszał a więc nie dziw się że nikt Cię nie żałuje
Bo przesadziłeś człowieku Jak Bóg mi miły przesadziłeś

Przesadziłeś człowieku Jak Bóg mi miły przesadziłeś
Wziąłeś sobie W osobie jednej zamknąłeś dla siebie całą świętą ziemię
Ustawiłeś nad swą głową aby chodzono po Tobie
Przesadziłeś człowieku Jak Bóg mi miły przesadziłeś

Podobno może znajdą lekarstwo na Twoją chorobę
podobno już odkryli co się w Tobie kotłuje
odtrutkę znajdą zaraz a tymczasem
takim jak ty najlepiej w ogóle nie dawać życia

autor

007

Dodano: 2006-03-25 16:50:04

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie