Lat

Lat temu wiele wsiadłem do pociągu

życiem zwanym

Za bilet zapłaciłem

Nie pieniędzmi co przemijają

Nie złotem co się świeci

Tylko tak jak przykazane

od Boga co w niebie siedzi

Sercem swym całym

Lecz widać ono ceny wielkiej nieposiada

Bo jazda jest tylko w wagonach towarowych

Z chwilowym przystankiem na osobową klasę

...bilet traci ważność będę jechał bez niego dopóki sił na ucieczkę przed kontrolerem starczy mi...

autor

bez prawa kochania

Dodano: 2007-07-06 10:12:20

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Obrazkowy Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie