LATO

(na koniec lata wspomnienie lipcowych upałów i niechęci do roboty)

Ciepłe lato nudne za to jak flaki z olejem,
Nie próbuje nic innego, tylko mocno grzeje.
Postawiło świat leniwy w permanentnej sjeście,
Żywe wolno wegetuje w bezradności geście.


Wszystko pływa w żółtym słońcu jak kluski w rosole,
Wyzłocone jak monstrancja gospodarskie pole,
Cicho pęka bombka chleba we zbożowym kłosie,
Trzeba kłosy szybko zbierać, żeby mieć pokłosie.


Chłop się właśnie klepnął w czoło, bo mu łazi mucha,
We śnie uśmiech wymalował od ucha do ucha,
Chociaż rąbnął siebie zdrowo w swe spocone czoło,
To rozumu nie przebudził, razem śpią wesoło.


A robota stoi w polu, jeszcze nie ucieka,
Zbiera resztki cierpliwości, jeszcze trochę zwleka,
Jeszcze chwilę się zatrzyma, choć chce już do ludzi,
Potem szybko w świat odjedzie, nim się chłop przebudzi.


* * *


Tego lata myśl wyplata morał niebanalny,
Że niedobry jest do pracy stosunek analny,
Trzeba pracę uszanować, zrobić ją królową,
Wtedy praca cię polubi, zawsze będzie z tobą.

autor

KapRysiek

Dodano: 2006-09-19 16:40:53

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie