Ławeczka
Opuszczona ławeczka w ogrodzie
mchem porosła i nie jest już taka
słowik na niej przysiadał o wschodzie
spotykała dziewczyna chłopaka
Zaś wieczorem splatały się ręce
pierwsza miłość i czułe spojrzenia
nie pragnęli od życia nic więcej
dziś ławeczka została ich nie ma
Czy powrócą tu jeszcze po latach
i usiądą jak dawniej w ogrodzie
znów na ławce lecz w srebrnych już
szatach
wiatr przywieje wspomnienia o wschodzie
autor
joanna 53
Dodano: 2020-03-09 12:10:19
Ten wiersz przeczytano 3099 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Ławeczka wspomnień...każdy chyba gdzieś taką ma ;)
Witaj,
powrócą na pewno do takich miejsz się wraca
wspomnieniami i powrotami.
Fajny z tęsknotą w tle tekst.
Uśmiech, podziękowania i pozdrowienia /+/.
No to będą musieli zabrać ze sobą gruby koc żeby do
rana wytrzymać, aż wiatr przywieje wspomnienia. Ale
będzie warto:)))))
śpiewajmy
piosenka o przeszłym czasie minionej miłości młodych
Piękne słowa,piękna melancholia.Pozdrawiam serdecznie.
Piekne slowa pozdrawiam
Piękny wspomnieniowy wiersz. Gratuluję pomysłu jak i
wykonania.
Pozdrawiam
Nostalgią powiało... Wiele takich ławeczek - świadków
łączących się serc i losów :)
Ależ potrafi uwolnić wyobraźnię stara ławeczka :)
Bardzo ładny, klimatyczny wiersz :)
Bardzo na tak, pozdrawiam:)
Lubię takie melancholię... udany wiersz. Pozdrawiam
Piękne wspomnienie. Pozdrawiam.
Wzruszona...
Zachwycająca melancholia :)