Ławka
Nawet najsilniejsze uczucie przemija... Wieczna miłość nie istnieje...
Wśród zimnego oddechu wiatru,
Wycierana przez pory roku,
Pod suchymi, klonowymi głowami,
Wśród Księżyca i nocy mroku,
Umywana chmur jasnymi łzami,
W zimnym śniegowym puchu,
Wśród wichur i promieni słońca
Trwa spokojnie w bezruchu.
Pamiątka po tym, że byli,
Głęboki podpis na ławce, niewzruszenie
niosący dawne wspomnienie
Ich już nie ma,
Nie żyją dawno dla siebie
Jest tylko napis, niosący kłamstwo:
„na zawsze kocham Ciebie”
Oni zginą, nienawiść zaniosą,
Uczucia znikną wraz z poranna rosą
A, że kiedyś byli jedynie będzie znakiem
Ławka z podpisem przed parkowym
deptakiem.
autor
monisia@
Dodano: 2008-10-25 19:56:04
Ten wiersz przeczytano 693 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Nic nie trwa wiecznie, wszystko przemija, wszystko się
zmienia i nie jest po staremu, bardzo ładnie napisany
wiersz. Dziękuję za komentarz...;)
piękny wiersz...podpisuje sie pod nim jak tu
siedzę...Kocham wszystkich cierpiących i majacych siłę
to wyrazić...
Piekne, ale milosc prawdziwa. Moze gdyby wrocili w to
miejsce i spojrzeli na ta lawke ...
Piękny wiersz, który naprawdę dobrze się czyta... Moim
skromnym zdaniem jest to jeden z tych wierszy, które
można nazwać arcydziełami
Wzruszający wiersz o przemijaniu uczuć. Ławka z
podpisem - zatrzymała chwile, kiedy te słowa były
prawdziwe.