łazienki

ciekawe spojrzenie - najprawdziwsi w łazienkach...

Świetny!
Pozdrawiam :)

Słuchając nas w kościelnym tłumie,
Bóg niczego nie rozumie,
w łazience słuchając nagiego człowieka,
dużo szybciej prawdy się doczeka.

Fajny wiersz. Pozdrawiam. Miłego wieczoru :)

Martuś jednym słowem piękny i podoba się
bardzo;)pozdrawiam cieplutko;)

muszę przyznać, że coraz bardziej rozsmakowuję się w
Twojej poezji, jak dla mnie, to ten wiersz, doskonały
jest :-)

Kościół jest raczej możliwością odwrotną.
Wybieram łazienkę :)
Pozdrawiam Marto :)

Bardzo ciekawe pozdrawiam

łazienka- to miejsce w którym człowiek jest nagi i sam
ze swoimi myślami

Witaj Marto. Mnie treść kojarzy się z rodzajem
medytacji lub wejrzenie w siebie bez znieczulenia
przez pryzmat własnego sumienia taka naga dusza jak
nagie ciało tuż przed wieczornym prysznicem. Niczego
nie jesteśmy w stanie ukryć czy przesłanie... A może
chodzi o coś zupełnie innego...
Moc serdeczności Marto.

Pierwsze skojarzenie po przeczytaniu:

Sterylna biel łazienki
Wszechobecną ciszę zakłócił szum w rurach
Coś nimi płynie
Woda, czy może Cyklon B?

Wiem, że nie o takie skojarzenia chodziło autorce, ale
dla mnie jest to bardzo silne.

Ze zgiełku ulicy /wiersz wcześniej/ weszłam do
szpitalnej ciszy jak w kościele lub w łazience.
Jak puścisz wodę, znowu będzie szum, zagłuszymy znowu
sumienie, czy tak? To może by tłumaczyło ten brak
wzruszenia, bo zdaje się nie o ciało tu chodzi.
Tak mi się skojarzyło. Pozdrawiam.