Lecz czemu, nie wiem

Tak wznieść się w górę, gdzieś w obłoki,
Płynąc powietrzem kołysany.
I móc ogarnąć wszechświat wzrokiem,
Co był dotychczas mi nie znany.

Roztaczać wizje w jasnych chmurach,
Nurzać błękitem tumaniony.
Zapominając już o bzdurach,
Którymi świat jest wciąż karmiony.

Spadać prędkością oszalałą,
Czuć jak mi w płucach brak powietrza.
Być okruszyną taką małą,
Co nie ma nić prócz ciszy wnętrza.

Dusić bezdechem z braku wiary,
Łapać drobiny tnące lodem.
Otwierać szczęścia wszystkie czary,
Nawet gdy w twarz rzucają lodem.

Tak wznieść się w górę, tylko po co,
Upadek grozi zbyt dotkliwy.
Kości o ziemię załomocą,
Kończąc tym żywot spolegliwy.

Takie marzenie mi się niesie,
By móc dokonać coś dziwnego.
Chciałbym zawisnąć gdzieś w bezkresie,
Lecz czemu, nie wiem, cóż mi z niego...

autor

Grand

Napisany: 2010-02-24 Dodano: 2010-03-31 10:22:32

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie