legenda

drozd złożył jaja
w kieszeni szarego palta
nie poruszaj dłońmi
zatrzymaj na chwilę
krople kapiące z rękawa

wszędzie potrzaskane lustra
słów i zdań
nie znalazły kropki

połyskliwej skorupki
krzewiącej się tysiącem
bezludnych wysp
nowych światów

ruchomych piegów
na twarzach opętanych
i akuratnych

aż przędza deszczu omota
ofiarny stos wzgórza
wybacz milczenie
mam usta pełne popiołu

autor

Amadeusz

Napisany: 2007-12-16 Dodano: 2007-12-17 00:39:04

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie