Lęk

Gwiazdy z przekorą zerkają mi w okno
A księżyc tylko ironicznie się uśmiecha
Całe niebiosa kładą się na mój duch
A ja nie mogę wyrazić tego w słowach

Bo czułem w głębi błękit zachęty
A gorycz mordęgi nasłała na mnie pecha
Leżąc i po nocy patrząc się w świtu chmury
Poczułem ulgę dzięki tej jedynej
Na wieki wieków amen...
Ześlij Cię Panie Boże prawdziwy
Jedyny święty
Bom zawsze w Ciebie wierzył w stylu nienadęty

autor

nietykalny

Dodano: 2007-07-05 18:32:57

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie