Lekcja zapomnienia

Muskam palcem własny policzek
Oczy patrzą w lustra głębokie tony
Kurtyna opada, zdmuchuje mi sen z powiek
Czy kiedykolwiek zagoją się moje rany ?

Wstręt do Siebie z każdą godziną narasta
A po twej osobie, w sercu została głęboka szrama
Siedze sam, 27 dookoła śmiejących się twarzy
Uciec stąd, zapomnieć, to mi się tylko marzy

Kim ja jestem ? Jaki jest sens istnienia
Delikatnie, powoli, przypominam sobie radosne chwile
Czy kiedykolwiek, znów dla mnie nastanie wiosna ?
Wątpie w to, kiedy staje nad Twym grobem ...

Nagle otwieram oczy, nieprzytomnie patrze wokół
Wszyscy wstają, zaczyna się do drzwi pochód
Niewracając do wspomnień, podnosze własną teczke
Kilka słów, mgliste cienie"nauczyciel"zakończył lekcje...

autor

Droma

Dodano: 2005-04-17 23:25:48

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie