Letarg

Na smutek twój położę dłonie,
dotknę do skroni środkiem nocy.
Oczy zasłonię dla niepatrzeń,
jakby tam ślepły od niemocy.

Ze spojrzeń zrobię kompres ciepły,
ułożę go w miękkościach piersi,
może muśnięciem wzbudzę drżenie,
którym osiągniesz wielki niewstyd.

Podam na tacy tkanej myślą
eliksir prawdy o kochaniach.
Do stóp ułożę wargi tęskne,
całując jeszcze przed świtaniem.

A kiedy ranek jasny wstanie
mnie nie zobaczyszysz pośród świtu.
Pomyślisz, czy to sen był tylko,
czy może powiesz jeszcze przytul

w rozbudzeniach.

autor

Predator57

Napisany: 2021-06-11 Dodano: 2021-06-12 00:11:40

Ten wiersz przeczytano 1510 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie