Łezce Niebieskiej

Zły projektant losu
nitki dni plącze w supły
by z planów tak przejrzystych
zrobić kołtun
wstrzymujący pęd ku szczęściu
co już opuszkami palców czułaś
w zasięgu ręki
wstrzymała cię w miejscu
oszołomioną
jedyne na co siły nie brak
to łzy
cichutko zbierz je
bo tracisz tylko czas
siądź spokojnie rozplącz węzeł
My- przyjaciele z pomocą biegniemy
prostujemy każdą nić nie rwąc jej
ułożymy licho złe
by mijało cię
a ty leć do przodu leć
Nie za nim co nie warty myśli nawet jednej
lecz za szczęściem
ono w całkiem innej ścieżce
dalekiej od jego drogi
Leć!


Styczeń 2010

autor

D.A.R.E.K.

Dodano: 2010-02-02 12:55:36

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie