LINIA ŻYCIA

Ta droga tak długa i nieszczęśnie raniąca mi stopy.
Sama próbuję zrozumieć dokąd idę....
I wówczas natrafiam na Ciebie...
Kim Ty jesteś? Skąd się wziąłeś?

Byłam pewna, że już nikogo nie spotkam.
Pomyliłam się.
Potknęłam się.
Zabłądziłam. Ale drogę odnalazłam.
Szłam nią samotnie, bez niczyjej pomocy.
-Skąd Ty się wziąłeś?- Zadaję Ci pytanie.
-Myślałaś, że Twoja droga zostanie zatracona, a Ty wciąż będziesz nią podążała sama. Pomyliłaś się. Nie taki Twój los.- Odpowiadasz mi.
-Ale skąd Ty? Nic nie rozumiem. Nie czekałam na nikogo... Chciałam iść sama.- Sama juz nic nie rozumiem, więc pytam dalej.
-Myślałaś, że Twoja droga już taka zostanie i Ty już też taka zostaniesz... Ja jestem Twoim Dniem i Nocą, Jestem Słońcem i Deszczem, Jestem Szczęściem nade wszystko i Smutkiem najszczerszym, Daję Ci uśmiech i łzy, ale wiedz, że już nie idziesz sama. Teraz już z Tobą zostanę. Będziemy szli razem. Przebędziemy tę dróżkę cierni i łąki kwiatów. Już nigdy sama nie zostaniesz. Jestem Twoim Aniołem.

Już rozumiem. O nic już nie pytam.

Chwyta moją dłoń i już nie zostaję sama. Idziemy razem. On mnie Kocha.

autor

notted`aria*

Napisany: 2011-03-03 Dodano: 2011-06-07 00:10:53

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie