Lipowe zbacowanie

widać ich uczoność pozorna skoro niszczą to co
piękne... lubię lipy ,bardzo ładny wiersz

Słodki zapach i miodzik lipowy i herbatka na łamanie
w kościach. Kto by nie miał sentymentu do lipy.

Lubię herbatkę z lipy podoba mi się Twój wiersz
pozdrawiam

Giną stare drzewa.Szkoda.W środku mojej wsi ocalała
lipa.Pachnie i brzęczy pszczółkami.Cudo.

Dużo smutnej prawdy w Twoim pięknym wierszu....

ladny wiersz..i prawde zawiera...nikt sie nie
zastanowi jak piękną nature szybko mozna
zniszczyc..pozdrawiam cieplutko

Wiersz ładny to wiadomo,ale troszkę jeśli jeszcze o
kwiatach lipy i herbacie lipowej już zimą,gdyż w tym
czasie najlepiej ona smakuje..to były dobre czasy gdy
się łuskało kwiecie lipy i suszyło na słońcu,a smak
takiej herbatki mam jeszcze w ustach na wspomnienie,a
o reszcie nie wspomnę..powodzenia

zbieram kwiaty lipy i inne ziólka...jak narazie mam
gdzie ale kto wie co bedzie za kilka lat...warto
walczyc o nature

kurczę jak ciężko takiemu z Centralnej Polski czytać
gwarowo... ale zapach lip pozostaje ten sam:)

Dobrze ze downe se przybacujem, kie takom słodkość
lipowom cujem...! Jest to jakaś pociecha w całej tej
sytuacji. Pięknie piszesz. Pozdrawiam

a ja jeszcze starym zwyczajem zbieram kwiatki suszone
przechowuje w słoju i zimową porą robie cherbate z
miodem jest bardzo zdrowa Piękny wiersz napisałaś
Pozdrawiam

ucone nie zawsze mądre... nie na czasie. przyrodę mają
za nic i to jest najsmutniejsze. a ten zapach lipy i
odpoczynek w jej cieniu to Skorusko czysta
przyjemność. wiedział o tym już mostrz Jan pisząc
fraszki. pozrawiam ciepło :)