Liście ( porządek )

ciemne liście śpieszą w nocy w przepaść
ogniem pokryty wąż nurza się w pościeli
świt stworzony ręką starca włada sercem lasu

Chłodny deszcz zamiera,
lekko bije w twarz, zawiewa
W mroku błądząc – chmurą nasycony,
wodą nasycony – wąż

chmury odsłaniają gwiazdy
chmury odsłaniają mokry asfalt
chmury odsłaniają księżyc

Lampy światło odsłania metalową,
lekką konstrukcję z piasku,
powykrzywianą, powyginaną, szybującą w ciszy

W zakres świecy wpadają śnieżne, smutne, samotne
drobiny żalu, iskry, kryształy
Opadają na asfalt, na grudy ziemi,
na jezdnię, na drogę, na pobocze drogi

Odsłona gwiazd, odsłona liści – w zimnie, w ciemności,
z ciemności. Liście drzew wszelakiej maści,
od swych pni oderwane resztki,
podróżnicy zagubieni,
niepowrotnie

Dobrze –
może to i cud, że światło lampy
wyłania strukturę liści i śniegu z deszczem,
o których mogłem zapomnieć w nocy,
że chmury dopuściły gwiazdy do głosu
ich migotanie nieprzebrzmiałe,
że wijąca się szyja węża,
że zdająca się odciskać pieczęć
przesiąka przestrzeń bezgranicznej świeżości,
że ptak biały leci w nadziei

Szum, świeżość, migotanie, czerń asfaltu, czerń nocy –
to składniki tego doświadczenia
Narodzin świata dla mnie od nowa
po dniu odpoczynku Boga
bez znajomości magicznej formuły

Przyjdą czasy patrzenia tak na wszystko, ale ja proszę o kontakt !

autor

Belamonte

Dodano: 2009-06-09 19:31:52

Ten wiersz przeczytano 850 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie