List

Nie wiem Boże czy istniejesz.
Nie wiem, może teraz się śmiejesz.
Lecz czuję się zagubiona,
tak bardzo tęsknię, zgnębiona...

Skoro to czytasz, jesteś gdzieś.
Więc daję list gołąbkowi i szepczę:nieś...
Jak widać spełnił zadanie,
bo ja mam do Ciebie Boże, nie jedno pytanie.

Bo tak pomarudzę nad złością tego świata,
bo Diabeł dobroć z tego życia wymiata.
I Ty Boże na to pozwalasz?
a może po prostu po błękitnym niebie się szlajasz ??

Trochę zrozumienia.Prosimy.
Przecież jakieś dobre normy sobą głosimy.
To tyle co do problemu moralnego.
Mam nadzieję,że nie uraziłam Twojego ego.

Tyle wojen sie toczy,
a ja miałam taki sen proroczy,
że wreszcie zstąpiłeś jak obiecałeś,
radość i zrozumienie ludzkości nadałeś.

Potem sprawa tej miłości.
Co tylu śmiertelnych w sercu ją gości.
Jedne pękają i już nie przestają.
Cietę rany na duszy przez długo zostają.

No i sprawia zdrowia.
Przecież to nie sztaba krowia!
Aby żyć trzeba być,
aby być trzeba żyć....

To taki jeden list mały.
Ptaszki zanieść mi obiecały.
Tak pytań mam wiele,
Tak czasu nie wiele.

Bo znów kogoś zabrałeś.
Na dobranoc nie ucałowałeś.

Lecz teraz stawiam Ci wyzwanie:
Niech się teraz innych wola stanie!
Nie jedną duszę Ci zabiorę!
Zchorowanych pod swoje skrzykła schronię.

Skrzętnie będę Ci przeszkadzać.
Swoją drogą będę chadzać....
Nic do tego jak, co zrobię.
Wszystko na złość, byle Tobie!

autor

Anna

Napisany: 2007-06-06 Dodano: 2007-06-06 15:03:33

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie