List bluźniercy

Najmniejsza z nich myśl pierzchała w zakątki
Swej własnej małości, by sięgnąć poznania
Tak wielkiej potęgi, że wszelkie pamiątki
Chwalebnych jej czynów niepamięć zasłania.

Najkrótsze spojrzenie błądziło po formie
Ciała Twojego, byś spostrzec nie miała
Tęsknoty i chęci, byś wszystko w normie
I względnym porządku przed sobą widziała.

Najstarsze zachcianki jaźń przesłaniały
Wizjami jedności, jak po narkotyku
Fantazje, co wartkim strumieniem spływały
Na szerokie wody marzeń Adriatyku

Najcichsze podszepty w jazgot ust tysiąca
Przechodziły nagle, by milczeć na wieki
Wieków, a mowa gorąca
Jak lawa, powoli kleiła powieki.

Najjaśniejsze twarze chowały uśmiechy
Szydercze, bo nic tu nie mogły
Zdziałać, gdy słomiane strzechy
Paliłem oddechem, nieczuły i podły.

Największe kamienie, jak bańka mydlana
Od razu pękają u bram Twego serca
Twardego jak skała, lecz ja, kochana,
Modlę się do niego.

Wytrwały bluźnierca.

autor

Pół-Czarny Książę

Napisany: 2006-11-28 Dodano: 2007-04-02 22:34:19

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie