List do Śmierci

„Życie jest tylko powieścią idioty, głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.”

Oni boją się Ciebie, bo masz życie za nic
- biedni ci, co nad wszystko istnienie swe mają.
Ty, choć z zimnym uśmiechem, kochasz nas bez granic.
Dogonisz nawet tych, co ślepo uciekają

i przytulisz do piersi, pogłaskasz za uchem
pocałujesz w to miejsce, gdzie rany najkrwawsze
a wtedy całe życie zdaje się okruchem
uprzątniętym prędzej bądź później, ale zawsze.

Oni są nieświadomi, chcą żyć bez ustanku
gromadzą co nieważne, by mieć na dzień drugi
zasypiają z myślą, że wstaną o poranku
a co, kiedy sen z życia pozostawi smugi?

Oni pragną wieczności, lecz tutaj, na ziemi
- nie wiedzą jaką wieczność zyskają od Ciebie.
Bawią się, kiedy milczysz, przemówisz – są niemi
i tacy pozostaną, gdy złożysz ich w glebie

po której zwykli chadzać. Dla nich wszystkim życie
w którym podążać chcą do wyblakłego słońca
a w Tobie widzą tylko zarazy odbicie
złego zbrodniarza, który jest zwiastunem końca.

Dla mnie będziesz początkiem i wielką nadzieją
uklęknę, kiedy zechcesz, przed Twymi oczyma
a wtedy wstyd, co żarł mnie, i ból się zaśmieją
- że jesteś – jedynie to przy życiu mnie trzyma.

Przytulisz mnie do piersi, pogłaskasz za uchem
pocałujesz w to miejsce, gdzie rany najkrwawsze
a wtedy całe życie zda mi się okruchem
uprzątniętym prędzej bądź później, ale zawsze...

autor

GłośnySzept

Napisany: 2005-06-12 Dodano: 2007-11-28 11:03:30

Ten wiersz przeczytano 1269 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie