Listopad 2006

Bo kiedy przyjdziesz....
będzie tak jakbyś nigdy nie wyruszył...

Drzewa pozbierają zwiędłe liście
pogubione w tęsknocie...

Dzień skurczy się, przestraszony swoją małością,
by przynieść wieczór : na długo, we dwoje.

I słońce będzie zerkać, lecz tylko ukradkiem,
by nie spłonęło to, co tak gorące...

Szare wróble powtykają zatyczki w małe uszka,
by się nie zawstydzić gdy serce zaśpiewa...

Krople deszczu będą częstym gościem,
wzruszone mocą co w człowieku drzemie...

Wiosenne koty ubiorą futerka,
grubiutkie od szczęścia ludzkiego...dojrzałe jak morele...mruczące nad miseczką mleczka...
Ręka sama się wyciągnie,żeby je pogłaskać....

A serce znów zaklaszcze w dłonie, podskoczy do góry...
Ciesząc się...zatańczy szalone....

Będzie lato, którego nie było....
razem a jednak osobno...

I wtedy czas się znów zatrzyma,
popatrzy zdumiony dużymi oczyma...

Wróci skowronek...zawstydzony, że uciekł...
kiedy marzenia przerosły serce....

I znów słodko-kwaśny smak życia....
Jak wiśnie proszące o usta....

Nadzieja....taka zielona jak w lipcu...
Tym mocniej bo z tęsknoty i łez...

Mały kotek zamiauczy pod oknem,
zagubiony w początkach życia....lecz taki radosny...
zakręci się w kółko, w pogoni za ogonkiem...
Wystarczy przytulić....nic więcej...

Bo szczęście jak barwny dywanik,
Utkane z najprostszych chwil...
Idealne – bo czasem jakaś nitka puści.....

pisane sercem...

autor

baghera73

Napisany: 2006-06-29 Dodano: 2007-02-07 11:39:37

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie