Listopadowe śnienie / PROZA

Fragment większej formy

Zakwaterowano ją z trzema kobietami - każda starsza od niej o około dziesięć lat. Niemal natychmiast polubiły się i zżyły ze sobą. Pasowały do siebie - żadnej z nich nie brakowało energii, otwartości na ludzi i świetnej komunikacji z innymi, poczucia humoru. Jola czuła się doskonale w towarzystwie „dziewczyn”, jak je nazywała. Lubiły ją. Zwracały się do niej ciepło i opiekuńczo - „Mała”, „Córcia”. Tutaj, w sanatorium, nie była „Mamą” i było jej z tym dobrze. W domu mąż nazywał ją mamą, choć wiedział, jak bardzo ją to irytuje. Jak czuje się przez to “odkobiecona”, nieatrakcyjna i zaspokajająca jego codzienne potrzeby - niczym potrzeby małego dziecka, któremu należy podać bieliznę, skarpetki, nakarmić, przeprasować koszulki i pogłaskać po główce, nie licząc na nic w zamian.

Z dziewczynami było jej dobrze. Wszędzie razem: na zabiegach, na spacerach, na pogaduchach w pokoju, na niedzielnych mszach i w sanatoryjnej kafejce. Rozmawiały godzinami na wszelkie możliwe tematy, śmiały się, żartowały... Jak podlotki na letnich koloniach.

Zośka mówiła, że Jola przyciąga ludzi jak magnes, że wszędzie gdzie się pojawi otacza ją liczne grono osób. Jola zwyczajnie lubiła ludzi i chyba oni zwyczajnie to wyczuwali.

Pod koniec turnusu miała sen. Śniło się jej, że właśnie jej duch przenosi się do domu. Wiedziała, że śni - śniła świadomie, namacalnie, jakoś szczególnie realistycznie. Jej duch stanął w ogrodzie - przy płotku pod starą gruszą. Mąż zgrabiał właśnie opadłe liście. To był słoneczny listopadowy dzień. Chciała przywitać się, porozmawiać…, ale mąż nie widział jej ducha, uciszał radośnie skowyczącą suczkę, która wyrywała się do Joli. Tylko suczka ją dostrzegała, tylko suczka cieszyła się.
Joli we śnie było przykro, bardzo przykro... Nawet po przebudzeniu smutek nie chciał odejść.

Minęły cztery lata. Jola z niedowierzaniem czytała wiadomości, informacje profilowe... Trafiła w Internecie na stronę z seks randkami, na której ostatnie logowanie jej męża było odnotowane w listopadzie 2005 roku. Wtedy, kiedy właśnie śniła. Wraz z jej kobiecą intuicją. A teraz przecierała oczy i bezgłośnie powtarzała frazę: “Sympatyczny pozna sympatyczną. Możliwość sponsorowania”.

autor

grusz-ela

Napisany: 2015-04-08 Dodano: 2015-04-08 20:49:36

Ten wiersz przeczytano 2113 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie