Los Ukrainy

Jeszcze "wczoraj" Ukraina
żyła życiem wszak normalnym.
Nagle najazd wroga się zaczyna
Tu i tam pada pocisk palny.

Przerażenie i szok wielki
na to państwo wręcz spadają.
Ginie wojsko, giną dzieci,
a wrogowi wciąż jest mało.

Dnie i noce są tam piekłem,
płonią domy, płonie ziemia.
Rodacy jednak walczą zaciekle,
nawet wśród nocnego, płomiennego oświetlenia.

Czas pożegnać sie z mężczyzną,
który ojcem jest i mężem.
Łzy do oczu bardzo sie cisną,
rany serca są tak świeże.

Wróg zaciekle atakuje,
niszcząc Kijów, niszcząc Lwów.
Podbój tego kraju snuje,
walcząc po trupach do swych celów.

Są też tacy, co uciekli,
z ziemi, która krwią ocieka.
To kobiety, wraz z ich dziećmi,
liczące na pomoc dobrego człowieka.

W Bogu cała jest nadzieja,
że pomoże, że ocali.
Szczera modlitwa niebo otwiera,
zdają sie na Boga - Ukraińcy wytrwali.

Wnet pojawia sie na niebie
postać z chmur - wyraźnie anioł.
Bóg nie opuszcza bowiem w potrzebie,
zwłaszcza tych, do których strzelają.

Jest nadzieja na zwyciestwo dobra,
choć wróg swą potęgą wyraźnie przewyższa.
Żadna siła jednak nigdy Boga nie przemogła,
którego wszechmoc nad wszystko najwyższa.

Jeszcze kiedyś będzie pieknie -
wzejdzie słońce wśród spokoju,
ustanie wojna i napaści wszelkie
ukraińskie rodziny będą żyć w pokoju.

autor

Agnieszka Podkowa

Napisany: 2022-02-28 Dodano: 2022-02-28 20:17:48

Ten wiersz przeczytano 1122 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie