Lubię swą samotność

Gdy w tłumie na pociąg czekam ze spuszczonym czołem
Myślę wciąż o tym jak bardzo lubię swą samotność
Jeden na drugiego wpada i się tłoczy tłum wielki na peronie numer 6
A moja kawa stoi sama na stole obok tostera
Dziecko jakieś płacze w oddali i krzyczy, że chce cukierka
U mnie tylko krzyczą instrumenty zamknięte w krążku cd
Ale już niedaleko, już przyjechał pociąg na peron numer 6
Już jadę do mojej samotności.

autor

Smutny...nikt

Dodano: 2007-09-12 23:49:30

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie